önemsemek,umursamak,anlamak,dinlemek,yanında olmak yok.Hep bir boşvermişlik var sadece,hep bir kendini düşünme,bir kendini bencilce mutlu etme var
hiçbir şeyi söyleyemiyorum içimden geldiği gibi
kimselere gerçekten nasıl olduğumu,nelerle uğraşıp baş etmeye çalıştığımı söyleyemiyorum
hep güçlü bir kadın görmek istiyor nedense herkes,hiçbir şeyden şikayet etmeyen,tüm zorlukların üstesinden gelmesini bilen,gözyaşlarını sürekli gizleyen kadın istiyor
rollerle,rol yapmalarla yaşıyoruz.içimizdekileri tam da olduğu gibi döküverirsek sevdiklerimizin gözünden düşeceğimizden,değersizleşeceğimizden korkuyoruz.o yüzden de işte,derdimizi sıkıntımızı kendi içimizde yaşayıp,sadece mutluluklarımızı,iyi sıhhatte olsunlarımızı paylaşıyoruz sevdiklerimizle.
şu anda hiç tanımadığım birini alıp karşıma,iyi ya da kötü,saçma ya da mantıklı ne var ne yoksa içimde biriktirdiğim,tuttuğum,kimselere söyleyemediğim her şeyi ama her şeyi anlatasım var;anlatasım var kendimi,hayata dair düşüncelerimi,çokluklarımı yokluklarımı,olmayan ideallerimi,sevilmeyen,değer görmeyen yüreğimi anlatasım var …
anlatıp peşinden bir dünya ağlayasım var
bazen yapıyorum bunu
kimseler duymasın beni diye kafamı dizlerimin arasına alıp ,ellerimi de ağzıma sıkıca bastırıp hiç boşalmamışım gibi hep dopdolu kalmışım gibi,tüm yaşlarımı akıtıyorum dizlerime,yere,ellerime,her yere..
özlerim burnum şişmiş oluyor tabi,sonra gidip yüzümü yıkıyorum.peşinden dalga geçiyorum kendimle;
aferin sana diyorum,yine şişirdin gözünü yüzünü,zonklattın beynini ağlamaktan aferin…
ne oldu?
kim duydu?
kim gördü?
kim koşup geldi?
kime zararı oldu?
kim anladı?
hiç kimse…
olan sana oldu delinin teki...
olan sana oldu…